ር.ሊ.ጳ ፍራንችስኮስ ወንጌልን ማወጅ የእምነት ጉዳይ እንጂ የማሳመን ጉዳይ አይደለም ማለታቸው ተገለጸ

የእዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ-ቫቲካን

በዕለቱ የተነበበው የእግዚአብሔር ቃል

ወንድሞች ሆይ፤ ወደ እናንተ በመጣሁ ጊዜ፣ የእግዚአብሔርን ምስጢር በረቀቀ የንግግር ችሎታ ወይም በላቀ ጥበብ ልገልጥላችሁ አልመጣሁም።  ቃሌም ስብከቴም የመንፈስን ኀይል በመግለጥ እንጂ፣ በሚያባብል የጥበብ ቃል አልነበረም፤ ይኸውም እምነታችሁ በእግዚአብሔር ኀይል እንጂ በሰው ጥበብ ላይ እንዳይመሠረት ነው (1ቆሮ 2፡1፡3-4)።

ክቡራን እና ኩብራት የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ በእለቱ ያደርጉትን የቅዱስ ወንጌል አስተንትኖ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፥ ተከታተሉን።

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

የመንፈስ ቅዱስን እና የእርሱ ልዩ የመምራት ተግባር በተመለከተ ካሰላሰልን በኋላ፣ ይህንን የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ደግሞ መንፈስ ቅዱስ ለስብከተ ወንጌል ተግባር ማለትም በቤተክርስቲያን ውስጥ ባለው የስብከት ሚና በተመለከተ በዚህ ዙሪያ እናሰላስላለን።

የመጀመርያው የሐዋርያው ጴጥሮስ መልእክት ሐዋርያትን “በመንፈስ ቅዱስ የምሥራቹን የሰበኩላችሁ” በማለት ገልጾላቸዋል (1 ጴጥሮስ 1፡12)። በዚህ አገላለጽ ውስጥ ሁለቱን የክርስቲያን የስብከት አካላትን እናገኛለን፡ ይዘቱ፣ እርሱም ወንጌል፣ እና ፍቺው፣ እርሱም መንፈስ ቅዱስ ነው። ስለ አንዱ እና ስለሌላው አንድ ነገር እንበል።

በአዲስ ኪዳን “ወንጌል” የሚለው ቃል ሁለት ዋና ፍቺዎች አሉት። እሱም ከአራቱ ቀኖናዊ ወንጌሎች አንዱን ማለትም ማቴዎስን፣ ማርቆስን፣ ሉቃስን እና ዮሐንስን ሊያመለክት ይችላል፣ እናም በዚህ ፍቺ መሰረት ወንጌል ማለት ኢየሱስ በምድራዊ ህይወቱ የተሰበከውን ወንጌል ማለት ነው። ከፋሲካ በኋላ፣ “ወንጌል” የሚለው ቃል ስለ ኢየሱስ አዲስ የምስራች ትርጉሙን ማለትም የክርስቶስን ሞት እና ትንሳኤ የፋሲካ ምሥጢርን ያሳያል። ሐዋርያው ​​“ወንጌል” ብሎ ሲጽፍ “በወንጌል አላፍርም፤ ምክንያቱም ለሚያምን ሁሉ ለድነት የሚሆን የእግዚአብሔር ኀይል ነው” (ሮሜ 1፡16) በማለት ይገልጸዋል።

የኢየሱስ እና በመቀጠልም የሐዋርያት ስብከት ከአሥሩ ትእዛዛት ጀምሮ እስከ "አዲሱ" የፍቅር ትእዛዝ ድረስ ከወንጌል የሚመጡትን የሞራል ግዴታዎች ሁሉ ይዟል። ነገር ግን ሐዋርያው ​​ጳውሎስ ከእምነት በፊት ሕግን፣ ከጸጋና ከሥራ በማስቀደም ወደ ተወገዘው ስህተት እንደገና ልንመለስ ካልፈለግን ክርስቶስ ያደረገልንን ከማወጅ ጀምሮ ሁል ጊዜ እንደ አዲስ መጀመር ያስፈልጋል። ስለዚህ፣ በላቲን ቋንቋ (Evangelii Gaudium፣ የወንጌል ደስታ) በተሰኘው ሐዋርያዊው ቃለ ምዕዳን አንደኛ በእነዚህ ሁለት ነገሮች ላይ ብዙ አጥብቄ ተናግርያለሁ፣ እነሱም ኬሪግማ ወይም “አዋጅ”፣ የትኛውም የሞራል አተገባበር ላይ የተመረኮዘ ነው።

በእርግጥም፣ “በትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ውስጥም፣ የመጀመርያው አዋጅ ወይም ኬሪግማ መሠረታዊ ሚናን ዳግመኛ አግኝተናል፣ ይህም የሁሉም የወንጌል አገልግሎት እና የቤተክርስቲያን መታደስ ጥረቶች ሁሉ ማዕከል መሆን አለበት። … የመጀመሪያው አዋጅ ‘መጀመሪያ’ ተብሎ የሚጠራው መጀመሪያ ላይ ስላለ አይደለም፣ ከዚያም ሌሎች ጠቃሚ ነገሮች ሊረሱ ወይም ሊተኩ ይችላሉ። በመጀመሪያ ደረጃ በጥራት ደረጃ፣ በተለያዩ መንገዶች ደጋግመን ልንሰማው የሚገባን፣ በትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሂደት በአንድ ወይም በሌላ መንገድ የምናውጅበት ዋና አዋጅ ስለሆነ ነው። … በትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ውስጥ ኬርግማ ወይም አዋጅ የበለጠ ‘ጠንካራ’ ለሚባለው ምስረታ መንገድ ይሰጣል ብለን ማሰብ የለብንም። ከዚያ የመጀመሪያ አዋጅ የበለጠ ጠንካራ፣ ጥልቅ፣ አስተማማኝ፣ ትርጉም ያለው እና በጥበብ የተሞላ ነገር የለም” (ቁጥር 164-165)።

እስካሁን የክርስቲያን ስብከት ይዘት አይተናል። ነገር ግን የሚታወጅበትን መንገድ ማስታወስ አለብን። ወንጌል “በመንፈስ ቅዱስ” (1ኛ ጴጥ 1፡12) መሰበክ አለበት። ቤተክርስቲያን ኢየሱስ በአደባባይ አገልግሎቱ መጀመሪያ ላይ የተናገረውን በትክክል ማድረግ አለባት፡- “የጌታ መንፈስ በእኔ ላይ ነው፣ ምክንያቱም ለድሆች ወንጌልን እሰብክ ዘንድ ቀብቶኛል” (ሉቃስ 4፡18)። በመንፈስ ቅዱስ ቅባት መስበክ ማለት ከሃሳቦች እና አስተምህሮዎች ጋር ሕይወትን እና ጥልቅ እምነትን ማስተላለፍ ማለት ነው። መንፈስንና ኃይልን በመግለጥ ነው እንጂ በሚያባብል (በጥበብ ቃል) አይደለም (1ኛ ቆሮ 2፡4) ቅዱስ ጳውሎስ እንደጻፈው።

አንድ ሰው ይቃወማል ለማለት ቀላል ነው፣ ነገር ግን በመንፈስ ቅዱስ መምጣት ላይ እንጂ በእኛ ላይ ካልተመሠረተ እንዴት ተግባራዊ ሊሆን ይችላል? እንደ እውነቱ ከሆነ፣ በእኛ ላይ የተመረኮዘ አንድ ነገር አለ፣ ይልቁንም ሁለት፣ እና እነሱን በአጭሩ እጠቅሳለሁ። የመጀመሪያው ጸሎት ነው። መንፈስ ቅዱስ ለሚጸልዩት ይመጣል፤ ምክንያቱም የሰማዩ አባት - "ለለመኑት መንፈስ ቅዱስን ይሰጣል" (ሉቃስ 11፡13)  የሚል ተጽፎ እናገኛለን፣ በተለይ ወንጌልን ለመስበክ ብንለምን ልጁን ብንለምን! ሳይጸልዩ ለሚሰብኩ ወዮላቸው! እነሱም ሐዋርያው ​​“የሚጮኽ ናስ ወይም እንደሚጮኽ ጸናጽል” በማለት እንደ ገለጸላቸው ይሆናሉ (1ቆሮ. 13፡1)።

ስለዚህ በመጀመሪያ በእኛ ላይ ያለው ግዴታ መጸለይ ነው። ሁለተኛው እራሳችንን መስበክ አለመፈለግ ነው፣ ነገር ግን ኢየሱስ ጌታን ነው  መስበክ የሚገባን (2ቆሮ. 4፡5)። ይህ ከስብከት ጋር የተያያዘ ነው። አንዳንድ ጊዜ ረዣዥም ስብከቶች፣ ሃያ ደቂቃዎች፣ ሠላሳ ደቂቃዎች አሉ… ግን፣ እባካችሁ፣ ሰባኪዎች ሃሳብን፣ ስሜትን እና የድርጊት ጥሪን መስበክ አለባችው። ከስምንት ደቂቃ በኋላ ስብከቱ እየደበዘዘ ይሄዳል፣ ለመረዳት ያስቸግራል። እናም ይህን ለሰባኪዎች እላለሁ [ጭብጨባ] - ይህን መስማት እንደምትወዱ አይቻለሁ! አንዳንድ ጊዜ ስብከቱ ሲጀመር ወደ ውጭ ወጥተው ሲጋራ ሲያጨሱ እና ተመልሰው ሲገቡ እናያለን፣ እባካችሁ ስብከቱ ሃሳብ፣ ስሜት እና የተግባር ጥሪ መሆን አለበት። እናም ከአስር ደቂቃዎች መብለጥ የለበትም። ይህ በጣም አስፈላጊ ነው።

ሁለተኛው ነገር ጌታን እንጂ ራሳችንን መስበክ አለመፈለግ ነው እያልኩ ነበር። በዚህ ላይ ማተኮር አያስፈልግም፣ ምክንያቱም ማንም በስብከተ ወንጌል ላይ የተሰማራ ሰው እራሱን አለመስበክ በተግባር ምን ማለት እንደሆነ ያውቃል። ራሴን ለዚህ መስፈርት የተለየ መተግበሪያ እገድባለሁ። እራስን መስበክ አለመፈለግ ሁል ጊዜ በእኛ ለምናስተዋውቃቸው እና ከራሳችን ስም ጋር የተገናኘን የሐዋርያዊ ተግባራት ተነሳሽነት ቅድሚያ አለመስጠት፣ ነገር ግን በፈቃደኝነት፣ ከተጠየቅን፣ በማህበረሰቡ ተነሳሽነት ወይም በታዛዥነት በአደራ መተባበርን ያመለክታል።

መንፈስ ቅዱስ ሙሽራይቱ በዚህ መንገድ ለዛሬ ወንድና ሴት ወንጌልን እንዴት መስበክ እንዳለባት ያስተምር!